وقتی عینک آفتابی می‏زنم؛ با خیال راحت، از پشت شیشه‏های سیاه، تک‏تک کسانی را که از کنارم رد می‏شوند، خوب برانداز می‏کنم.
برای همین وقتی به کسانی می‏رسم که عینک آفتابی زده‏اند؛ خودم را جمع و جور می‏کنم.

به زندگی‏ام که نگاه می‏کنم؛ می‏بینم پر است از نگاه‏هایی از پشت شیشه‏های سیاه و ترس از چشم‏های پشت‏شان.
می‏ترسم و خجالت می‏کشم.